Fundada en 1898, Casa Ramallo, Rois (A Coruña), é un dos poucos restaurantes centenarios galegos (o único?) que pode presumir de seguir ao pé do canón nas principais guías gastronómicas.
Decorado nun estilo rústico con toques burgueses, sólido, sen excesos, o comedor resulta agradable; está actualizado, nun estado perfecto, con ese aire de solera que só dá o aval dunha historia irreprochable, un aire que, por momentos, respira certa dose de caducidade.
O sevizo é correcto, vai ao que vai sen grandes espaventos.
A carta é relativamente curta, fiel a eses pratos que levan servindo durante cento vinte anos e que alzaron a Ramallo a ser quen é no panorama gastronómico galego. Un marisco de calidade para empezar, pratos de tempada (a lamprea e a caza), e unha ducia de delicatesen do recetario tradicional galego.
Hoxe, entre os mariscos, unhas cigalas (a 70€ o kg), nécoras (9€ a unidade), os camaróns (90€ o kg) ou os berberechos (25€ o quilogramo). As entradas pasan polas empanadas, a 6€ ración, polos mexillóns en escabeche, a 7.5€, ou os pementos de Herbón, 9€ o cento. Peixes: Fideos con ameixas (14€), cazola de peixes (18€), pescada (18€) ou linguado (30€). Carnes: as clásicas albóndigas (12.5€), o rabo estufado (16€) ou a costela ao forno (12.5€). Sen ser ningún desarrollo, carta de viños suficiente.
Somos seis e comezamos con tres racións de empanada, unha de cada unha das tres do día: de peixe, de xoubas e de cocido. As doses son bastante máis que xenerosas, dan, con folgura, para que todos probemos e poidamos emitir unha opinión con coñecemento de causa.
Recoñécese unha mesma man no amasado, pero as tres resultan radicalmente diferentes; a de peixe, suave, delicada, a de xoubas, saborosa, exquisita, clásica, a de cocido máis rompedora, forte, contundente. Como non podía ser menos, división de opinións; o meu podio, por esta orde, para a de cocido, a de xoubas e a de peixe.
Pasamos aos pratos principais:
Bonito en salsa de améndoas e pasas
O meu xarrete estaba ‘ben’, sen máis, coa xa familiar valoración de OK. Ademais de chegar un pouco frío, resulta un chisco plano, correcto pero en ningún momento chega a golpear con nitidez o padal.
O prato que recibe máis loubanzas, sen dúbida, son as xoubiñas; no seu punto, frescas, saborosas, ben organizadas coas súas pataquiñas, o pemento, o tomate…
Non nos poñemos de acordo co lombo; para min tamén queda nun terreo neutral, ‘ben… pero…’. Hai quen lle dá un notable alto.
Unanimidade en que o prato máis frouxo foi o bonito.
Pola nosa parte, o mea culpa de non ter ido aos clásicos que deron sona a Ramallo (as albóndigas, o fideo con ameixas, a pescada á galega…).
As sobremesas, todas a 4.5€, son variadas e seductoras: torta de améndoas, de queixo, de iogurt, de mousse de chocolate…, queixo con marmelo, xeado de froitas, touciño de ceo… Dividímonos entre os que nos dedicimos pola Milfollas e os que tiran pola Torta de galletas. Os doces, os dous, sen establecer diferenzas entre eles, volven recuperar o alto nivel dos entrantes e poñen un broche brillante á comida.
Cos cafés, augas e dúas botellas de Guitián, pagamos aínda non os trinta euros por persoa.
Globalmente diría que Casa Ramallo segue a ser un restaurante recomendable.
A cociña, con pequenas sombras pero aínda bastantes luces, podemos valorala como correcta; hoxe hai en Galicia un bo puño de restaurantes que igualan ou mesmo melloran a proposta culinaria de Ramallo no seu espectro de cociña tradicional galega. Pero xa son moitos menos, se é que existe algún, que poidan presumir da súa historia e traxectoria, e isto, nos tempos que corren, é un valor engadido ao que eu, persoalmente, outórgolle moito peso.
E, xa para rematar, e con todas as matizacións anteriores, o prezo pareceume moi axustado, un factor máis para recomendar unha visita á máis que centenaria Casa Ramallo en Rois.
Casa Ramallo
AC-299 (Padrón-Noia), Rois
15911 Padrón (A Coruña)
981 80 41 80
Facebook
GPS: 42.758990N 8.684920O
Cociña: Tradicional galega
Peche: Luns. Só abre ao mediodía
Prezo: 35€
Guía Repsol
Guía Michelín