Comer na miña cidade
A festa de entroido no instituto foi todo un éxito. Coma sempre. É a actividade de maior e máis intensa participación de todo o curso. Iso si, cada vez con menos tradición e máis tendas de chinos. Menos mal que aínda quedan bastantes rapazas e rapaces que aproveitan o día para sacar fóra toda a […]
cocido de entroido no robledo Ler máis »
Pois resulta que si, que era certo, que o programa completo si se correspondía coa publicidade, que non había letra pequena nin interpretacións dubidosas, que todo resultou como estaba prometido: menú de degustación (todo incluído) para dúas persoas en Maruja Limón, 24,5€ por persoa. Que si, que aínda hai quen dá pesos a catro pesetas.
unha supercomida en maruja limón Ler máis »
Pois resulta que agora, cando xa nin hai pesos nin pesetas, chega Internet e vén tirar por terra a tradición case milenaria dos nosos avós de que ninguén dá pesos a catro pesetas. (Claro que non son eu quen para garantir que os pesos que nos estaban a vender fosen realmente de cinco pesetas).
pesos a catro pesetas Ler máis »
Organizar unha comida de grupo sempre é un compromiso. Se o grupo é heteroxéneo a cousa complícase. E de pouco vale pensar no alivio que supón que non se trate dun grupo numeroso. Organizar unha reunión familiar é dobre compromiso. Pero se do que se trata é de comer despois dunha cerimonia de voda civil
de voda en don chiringo Ler máis »
Onte, despois do cine, de ver con certa expectación a última de Alomodóvar, fomos cear a Don Chiringo. Trala reforma atopamos un local branco, luminoso, agradable. Son seis mesas. Ao chegarmos só está ocupada a da ventá, a maior, con seis lugares (por certo, distingo nesta mesa a máis dun blogastrónomo que tivo a
