A de Marcos, no lugar de Ganón (Meaño), é un dos vellos furanchos reconvertidos á nova lexislación.
Agradable terraza exterior, persoal amable e dilixente, boas tapas e a bo prezo.
A polémica, un ano máis, está servida.
Este ano, máis que nunca, están a multiplicarse os problemas para os furanchos.
Claro que, furanchos, segundo a lexislación actual, quedan ben poucos en Galicia. Son aqueles lugares que se anunciaban cunha póla de loureiro e que servían o viño de colleita propia; logo, para axudalo, un par de tapas que non poden ir máis alá do sota, cabalo, rei. Hoxe, estes locais teñen unhas normas de supervivencia moi ríxidas; períodos en que poden abrir, horarios, tapas que poden servir, en fin, todo moi marcado.
Furanchos, segundo a denominación oficial, cada vez son menos.
E os hosteleiros de locais tradicionais, que protestan pola competencia desleal dos furanchos
Moitos daqueles locais, a maioría dos que non pecharon, houberon de ser reconverter a bares, taperías e mesmo restaurantes, e acollerse ás normas existentes para este tipo de establecementos.
Moitos deles, tamén a maioría, e a pesar das novas esixencias de licenzas, permisos e trabucos varios, manteñen a filosofía que lles viu nacer: un ghalpón a carón da casa onde acoller como se da familia se tratase e servir o viño propio acompañado de saborosas tapas e un prezo altamente competitivo.
É o caso de (case) todos os que teñen saído neste blog, a maioría no Salnés: Furancho A Gardenia (Covas-Meaño), Taberna loureiro A Ruda (Castrelo-Cambados), Taberna típica O Labrego (Curro-Barro), A taberna do Adolfo (Sineiro-Cambados), O furancho de Juan (Covas-Meaño), Furancho Lar de Outeiro (Covas-Meaño), Taberna Rural (Meaño), Loureiro Rustibodega de Ángel (Covas-Meaño), Casa Enrique (Covas-Meaño), A Roda (Covas-Meaño), Pastora (Simes-Meaño), O merendeiro casa Pozas (Cabeiro-Redondela), Os Penedos (Mos), A de Luis (Castrelo-Cambados), O de Pancho, (Corvillón-Cambados), O lagar do raposo (Fondo de Vila-Meis), Vistas do Albariño (Covas-Meaño), O de Javier (Tremoedo-Vilanova)
E como non, o meu favorito, o referente, o que para min é o rei de reis; agora, oficialmente, é o Lourancho; para moitos segue a ser O de Manolo; para nós, sempre foi (e posiblemente será) O de Maribel. Un verán máis… no Lourancho.
Este de Marcos, non está nada mal. Defínese como Bar de tapas e Restaurante.
A oferta é a típica sen apenas variación. Que se a tortilla, as luras enfariñadas ou os pementos de Padrón. Ademais, algunha que outra novidade como ese cordeiro que ten unha feitura que anima moito.
O local redúcese practicamente á terraza exterior, ben protexida e moi agradable.
O servizo, típico destes lugares, amable, próximo, rápido…, todo o que se pode pedir.
Somos cinco e aí vai o que comemos:
A empanada que acompaña o viño
As luras, como me gustan, só con fariña
A tortilla, imprescindible
Os pementos de Padrón, que non picaban
A zorza, coas súas pataquiñas
As racións son abundantes e, en xeral, todo está moi rico.
Non sei con que quedar, se co punto da tortilla (zumarento e agarimoso) ou co sabor da zorza, especialmente potente e substancioso.
Hai sobremesas caseiras entre as que elixir.
Tiramos pola tarta de galleta (en bote, dúas), polo flan de café e pola tarta de queixo.
Con dúas botellas de albariño (como a maioría dos caseiros, nin mellor, nin peor), auga grande, gasosa e cafés, non chegamos aos 14 euros por cabeza.
E un pequeno detalle que rompe coas normas habituais: a visita do chef (e propietario) polas mesas, preguntando polo nivel de satisfacción; como os grandes cociñeiros.
Outro furancho a ter en conta no Salnés.
A de Marcos
Ganon 34, Xil
36967 Meaño (Pontevedra)
693 639 023
GPS: 42.457220N, 8.802740O
Facebook
Cociña: tapas, furancho
Prezo: 10-15€
Peche: segundo o seu facebook, non pecha