herdade do esporão

Carlos Teixeira. Reguengos de Monsaraz, Alentejo. +351266509280. Cociña de autor, produto de proximidade e raíces alentexanas. Comedor de inspiración nórdica luminoso e agradábel. Menú curto de 5 pases, prezo 70€.

O restaurante está situado na bodega do mesmo nome, unha das clásicas de Portugal; inicialmente viño da zona, do Alentejo, na actualidade extende a súa produción ás DO Vinho Verde e Douro. En conxunto, un destacábel complexo dedicado ao enoturismo.
Importante progresión cara ao asentamento definitivo entre as mellores mesas de Portugal.
Na última edición (xaneiro de 2022), o restaurante sobe 11 lugares até situarse no posto número 14 entre os mellores restaurantes de Portugal do Mesa Marcada (ver listado completo, ver quen son o Mesa Marcada); entre os chefes, Carlos Teixeira ascende atá o lugar 17. Na guía Michelín 2022 (decembro de 2021), o Esporão alcanza a súa primeira estrela. O autoabastecemento, o produto de proximidade, e a tendencia á autosuficiencia total fan que reciba, tamén, a estrela verde

Asentamento excepcional en medio de viñas e con vistas á lagoa de Alqueva.
O restaurante (ten outros espazos máis informais para comer) está decorado ao cen por cen con deseño nórdico; as grandes ventás con vistas ao patio interior e ás viñas con Alqueva ao fondo suavizan e dan unidade e un espazo cómodo e acolledor.
O servizo, na mellor das liñas actuais: mozos coa formación, experiencia e solvencia persoal necesarias para completar o que din os pratos; profesionais, pero tamén nunha destacábel liña de proximidade.

O menú ten servizo á carta e dúas opcións de degustación, as chamadas Carta branca, a experiência Esporão á escolha do chef.
Algunhas das propostas, entrantes: Brioch, lagostino, tomate verde (5€), Tortaleta, feixón verde, allo-branco (5€); primeiros: Millo, ovo, estragón (17€), Agnolotti, queixo atabafado, verdolagas (18€); peixe: Choco, feixón, bisque (27€), Peixe-galo, berenxena, feixón de meloal (36€); carne: Pato, remolacha, pexego (30€), Año, arroz de forno, laranxa (32€); sobremesas: Abelá, aceite Cordovil, malte (10€), Figo, eucalipto, xenxibre (10€).
A Carta branca pode ser de de 5 momentos (70€, harmonización de tres viños 18€, de cinco viños 30€, e con extra de queixo 5€ a unidade). O menú de sete momentos ten un prezo de 85€ e un pairing de 4 viños (24€) ou a harmonización premium (48€).
O Esporão oferta en carta un menú infantil (até os 13 anos) de 25€, que pode ir acompañado da súa harmonización sen alcol (12 euros).
Eliximos o menú curto con armonización de tres viños.

Pan centeo, millo, ao pesto
Aceite, graxa porco pemento, mateiga
Tartar de lucio, mazá, aneto
Kombucha, pemento, aceite de menta
Tomate, cidreira, pepino
Tosta, touciño, figo
Lucio, pan, coandro
Porco alentexano, feixón canario, morcilla
Selección de queixos portugueses
Ameixa raíña-claudia, citrinos, mel

Harmonización de viños: Ameal loureiro branco (Vinho Verde-Ponte de Lima), Esporão branco reserva (Alentejo), Murças reserva (Douro).

Magnífica comida, cos seus altibaixos, máis por preferencias persoais que polos propios pratos.
O aperitivo abre as portas de xeito orixinal e maxistral: refrescante e harmonioso. Eu, en concreto, e sen dúbida, destaco os entrantes; a textura da anguía afumada pareceume excepcional, os tomates -catro variedades das hortas da Herdade- cun sabor brutal, o pepino (apenas perceptíbel) e a cidreira granizada reforzan sabores. O peixe, ben, pero sen espaventos; afeitos aos peixes de mar, o lucio queda un pouco curto de sabor se ben o coandro contrarresta con eficiencia as posibeis eivas; os coentros están omnipresentes na cociña de Carlos Teixeira; visto o visto ultimamente -lembro, a bote pronto, Euskalduna-, haberá que afacerse cun sabor que non está na miña memoria, que ás veces me resulta demasiado dominante e astrinxente, pero que é parte instrínseca da cociña portuguesa e que os novos cociñeiros están a redescubrir máis alá dos arroces, os guisos ou as açordas). O porco gustoume; o acompañamento da ensalada de feixóns sobre unha fina crema de morcilla dá o punto de equilibrio a unha carne magnificamente traballada. Moi ben o doce e os petit fours.
Un aspecto que quero destacar é o referido ao pan. Máis alá das variedades que se serven como base da comida (o de pesto, fóra de serie), as totas de cristal para os queixos, ou a base de pan fritido baixo o figo e o touciño, marcan unha singularidade especial nunha tendencia cada vez máis presente nos grandes restaurantes.

Ao Esporão hai que ir. Non é deses lugares que aproveitas porque pasabas por alí cerca, en especial desde España. O desprazamento (no noso caso desde Mérida e aproveitando o día para visitar os pobos que abeiran a lagoa de Alqueva) vese compensando con creces.
O prezo pareceunos compensado; está ben unha harmonización de tres viños que non rompen o peto; os pratos son os de gama máis baixa dentro das súas categorías, pero creo que se axustan ao prezo global da experiencia. Non é doado atopar un menú de degustación completo estrela Michelín por 70 euros.
Un pouco caro o prato de queixos, pero foi opción nosa.
Ao final, con todo incluído, pagamos 106€ cada un.
Ocórrenseme as reservas de sempre: son moitos cartos, pero creo que a comida ben os vale e mesmo diría que se trata dun prezo xusto e nada esaxerado.

A visita de Carlos Teixeira, un mozo, apenas 29 anos, coa sobremesa, deu pé a unha calorosa parolada que axudou a redondear unha experiencia moi salientábel.

O fin último da escapada era visitar -non sen tempo!- o Museo Nacional de Arte Romana, cumio da arquitectura española do post-franquismo. A obra de Rafael Moneo é o símbolo de toda unha era da nosa arquitectura; deseñada nun período moi concreto, o seu historicismo, a formulación culta, o deseño decorativo, lonxe de perder vixencia co cambio de gustos, afianzouse até se converter nunha das poucas obras que se poden definir como indispensábeis.
A súa transcendencia está perfectamente reflexada na portada do icónico Spain Builds, Arquitectura en España 1975-2005 (Terence Riley, Fernández-Galiano, Arquitectura Viva – MoMa – BBVA). O libro, consecuencia e complemento da exposición do MoMa On-Site, New Architecture In Spain, na súa portada, presenta a toda páxina a nave central do MNAR enmarcando, ao fondo, unha composición que xoga co Guggenheim (Bilbao, Frank Gehry) e o Cemiterio de Igualada (Enric Miralles e Carme Pinós), se cadra, as tres obras que máis marcaron un dos período máis frutíferos da arquitectura española.

Herdade do Esporão

Carlos Teixeira

Reguengos de Monsaraz
7200-999, Portugal
+351 266 509 280
GPS: 38.379685N, 7.561120O
esporao.com
Facebook
Instagram
Cociña: moderna
Prezo: menú 70€, menú 85€
Estrela Michelín (2022) (Estrela verde sustentabilidade)
Mesa Marcada (2021): Posto 14 entre os mellores restaurantes de Portugal