Vigo, ou o coitelo de pau na casa do ferreiro
Disque na sociedade actual un dos poucos valores seguros que permanecen inalterables ao paso do tempo é a familia. Na ponte do Pilar, e sendo fieis aos valores da tradición, organizamos en Vigo unha xuntanza de curmáns Lacaba. A min, que estou de prestado, de consorte, e recoñecendo que non, que non foi masiva, deume […]
Tras o meu fugaz bautismo xaponés en Góshò, sigo a recoñecer o meu analfabetismo respecto á cociña xaponesa. Era tempo, pois, dunha segunda lección, e para iso había que procurar un bo mestre, un local realmente significativo. E, despois de mergullar por Internet, atopo que a elección resulta máis doada do que a priori semellaba:
osushi, unha sona xustificada Ler máis »
Para moitos dos que as coñecen, as illas Cíes pasan por ser o Paraíso. Non vou dicir que para min o sexan, cuestión de crenzas, pero si é un dos lugares que máis cerca pode estar do paraíso dentro desta nosa terra. Como cada ano por fin de curso, o venres celebramos a despedida cun
unha comida no paraíso Ler máis »
Celia Cabrera e Mallo acadaron certa sona en Vigo desde o seu Croque do Museo do Mar. Cando rematou a concesión, centraron o seu empeño no Croquetas (casco vello)e agora veñen de retomar a marca ’Croque’ no novo local da avenida da Hispanidade. Hai uns días reunímonos un puño de amigos para unha celebración especial
o rexurdir de o croque Ler máis »
Está nun espazo que forma parte da miña infancia pero nun lugar concreto que pasa algo desapercibido para a memoria. Fronte ao muro da estación. Entre as rúa México e Vázquez Varela. Un pouco máis arriba do cartel do cine Ronsel. Escoitara a publicidade e, a verdade, non me parecía moi afortunada, no tiraba por
miscelánea gastronómica Ler máis »
