Xa me gustaría ter ido eu…, pero non. Transmito as impresións e sentimentos de Carmen e Hugo na súa visita a Abac, en resumo “agora xa só nos queda Diverxo”.
ABaC, na antigüidade, mesa destinada a amosar as ofrendas, os obxectos de oro e prata…
Non vou escribir moito.
Mentres viamos as fotos, deixei que falasen, algunha matización e pouco máis.
O diálogo resultou ata monótono: “Ah, que bo!”, “Lembras…?”, “Que rico!”, “Isto sorprendeume”, “Aquilo evocoume…”, “Delicioso”, en fin, nada novo para un cociñeiro da talla de Jordi Cruz e o seu restaurante.
Ao principio crin poder destacar algún dos momentos, pero ao final resultou que, entre ambos, H e C, ou C e H, que tanto monta, a valoración “isto foi do que máis me gustou”, podería ser aplicable a todo o menú sen excepción, de principio a fin, desde a manteiga coas súas finas codias de pan ata os doces en cabaza.
Limítome a presentar as fotografías co seu correspondente nome.
Velas e deleitarse, sentilas e devecer por elas, sentir sa envexa (non existe a envexa sa) é todo un.
Pompas de mazá cos aliños dun mojito
Gilda de Mar
Manteiga abelá montada con finas codias de pan e caviar
Blody Mary on the rocks
Navallas e ameixas con infusión de tomates e aliños de cóctel con aire de madeiras de bourbon
Ostra escabechada en kombucha de mazá e setas conservadas
Tomate de colgar pasificado con pan de herbas e texturas de parmesano
Oda París Vasco: Txuleta, pementa verde, consomé ao Xerez, café de París e salsa de cóctel
Lura á romana e petisú de tintas ao xeito dun bocata de luras
A Caixa Chinesa: Pan frito de anguía á brasa, Wasabi fresco e “All i oli” de anguía afumada
Escudella de col con gnochis de coliflor ao gruyer, pilota, manteiga abelá e trufa branca
Gamba vermella curada con texturas de picada, zume de suquet de abelás guisadas e pan de romesco á brasa
Zume de cebola de Figueras e ovo de poliña facendo referencia a unha sopa de cebola
e
Pan chinés de queixo con trufa lío e papel de peles de cebolas asadas
Carré de cordeiro de dúas semanas con salsa yakiniku
Baixo un carazo de flores frescas e desecadas, texturas de iogur, crocante de galletas e xeado de violetas
A auga das conciencias humanas
O Peido Celestial
Globo de cereixas e piruletas con begonias e faba tonka
Doces en cabaza
Como resumo, en liñas xerais a cociña de Jordi Cruz non agocha segredos: tradición e modernidade ao 50% e un 100% de calidade do produto.
O local, obra do arquitecto Antoni de Moragas, loce en todo o seu esplendor a teima polo deseño que caracteriza ao autor do proxecto.
Non atopo mellor descrición que a que lemos na propia web do restaurante: “Chan de tarima de carballo encerado con tinturas grises de aires rústicos. Mesas ovaladas que outorgan carácter ao espazo e proporcionan intimidade ao comensal. Lámpadas de luz cenital e perimetral que dan protagonismo ao prato e calidez ao entorno. Téxtiles de cortina fina e raso en tonalidades grises que enmarcan os grandes ventanais con vistas ao xardín. Portas e mobles en carballo macizo ‘spazzolato’ e unha libraría de ébano con insercións de latón.”
Falando en prata a través dos que si puideron gozar del, moi bonito, agradable, moderno, cálido…
Comentan que o servizo é óptimo, a mestura perfecta entre profesionalidade de academia e unha proximidade que se permite, de cando en vez, mesmo algunha brincadeira.
E, xa por fin, o compoñente teatral que adoitan ter estes locais extraterrestres; teatralidade na que non pode faltar a visita ás mesas do director-actor protagonista. No mundo mediático no que nos movemos (e máis concreto, “se moven”), na era das redes sociais, que eles sabe utilizan como niguén, e despois de pagar unha cantidade que se move no obsceno, ver en vivo a cara que coñeces ás veces ata o atragoamento, que che dedique os teus segundos de gloria, paréceme im-pres-cin-di-ble, segundo a miña opinión, eses segundos de atención personalizada van incluídos no prezo.
Contan que Jordi Cruz non defrauda; sae ao comedor e, mesa a mesa, reparte mancheas de carisma, afecto e proximidade… e o tempo e a conversa que ti decidas levar de recordo.
O prezo do menú é de 250 euros por persoa, bebidas á parte.
Creo intuír que H e C están moi lonxe do arrepentimento por ter pagado tan estratosférico prezo.
Hugo, un pouco máis esixente que Carmen, quéixase dunha areíña na ameixa, dun prato que era diferente para os dous (un dos acompañamentos nun monto dobre ou sinxelo) e que non sabe dicir se o correcto era un, os dous…, ou á hora de verdade, tanto ten. É el o que pon a énfase en que “de aquí ao ceo”, ou, traducido ao noso vocabulario, o da xente vulgar, “agora só nos queda ir a Diverxo”.
ÀBaC
Jordi Cruz
Avenida do Tibidabo 1
08022 Barcelona
+34 933 196 600
GPS: 41.410598N, 2.136445O
abacrestaurant.com
Facebook
Instagram
Cociña: creativa
Prezo: 225€
Repsol: 3 soles
Michelín: 3 estrelas